De Amerikaanse Sabaa Tahir groeide op in de Mojave woestijn
in Californië, zonder kabel tv of ander modern vermaak. Dit werd de
voedingsbodem voor haar grootste passies: lezen en muziek. Na haar afstuderen
begon ze bij de Washington Post, waar ze in de nachtelijke uren Vuur en as op
papier begon te zetten. Ze is ervan overtuigd dat wanneer je wilt kunnen
schrijven, je vooral heel veel moet lezen.
Heerschappij van de maskers speelt zich af in een dystopische wereld. Wanneer dit het geval is vormt deze wereld de basis voor alle dingen die gaan gebeuren, dus is het belangrijk dat dit aspect goed wordt uitgelegd. Tabaa Sahir neemt de tijd om precies dit te doen. Naast de kaarten voor in het boek wordt de wereld waarin hoofdpersonen Laia en Elias leven heel goed uitgediept. Dit geeft veel meerwaarde aan het verhaal, omdat dit het inlevingsvermogen ten goede komt.
Het fictieve Serra wordt gedomineerd door het Imperium: een
strak georganiseerde maatschappij vol krijgers die slechts tot doel hebben het
Imperium te laten voortbestaan. Daarbij wordt het volk van de Geleerden
meedogenloos onderdrukt, achteloos afgeslacht of tot slaaf gemaakt. Natuurlijk
is er ook een Verzet, een ondergrondse beweging bestaande uit voornamelijk
Geleerden, die geloven dat alleen een leven in vrijheid de moeite waard is. Op
Blackcliff, het barbaarse militaire instituut van het Imperium ontmoeten
hoofdpersonen Elias en Laia elkaar. In theorie zijn ze elkaars vijand, in de
praktijk blijken ze iets met elkaar gemeen te hebben. Beiden willen namelijk
vrij zijn. De vraag is dan: kunnen zij hierin iets voor elkaar betekenen of is
een samenwerking bij voorbaat kansloos?
Uiteindelijk is er maar één conclusie mogelijk: Vuur en as
is een geweldig boek. Het verhaal zit goed in elkaar, er wordt een intrigerende
wereld geschapen, de hoofdpersonen veranderen in echte levende wezens en de
schrijfstijl van Sabaa Tahir is fantastisch. Daarnaast is de opbouw van het
boek ook prima. Het perspectief wisselt per hoofdstuk van Elias naar Laia, soms
letterlijk in dezelfde scène. Bovendien weet Tahir bijna elk hoofdstuk met een
cliffhanger (tje) af te sluiten waardoor het boek niet meer weg te leggen valt.
Ze is ook niet bang om de gebeurtenissen wat pit te geven. Sommige scènes zijn
echt gruwelijk, de dingen die de personages moeten doorstaan zijn niet
misselijk.
In eerste instantie lijken Elias en Laia elkaars tegenpolen
te zijn. Hij een stoere krijger met een vaste plek in de wereld, maar levend in
vrijheid. Laia, bang, beroofd van alles wat ze liefheeft en uiteindelijk de
slavin van de Commandant op Blackcliff. Beide zijn al aardig op weg om een
andere weg in te slaan, wanneer ze met elkaar in aanraking komen belandt dit echter
in een stroomversnelling.
Vroeger had ik het
fijn gevonden als iemand me vertelde wat ik moest doen en me beloofde dat alles
geregeld zou worden. Vroeger zou ik gewild hebben dat iemand het voor me oploste.
Maar wat heeft dat me opgeleverd?
En de titel?
Je zit vol leven, duisternis, kracht en moed. Je zult branden, want je bent de gloed in de as. Dat is je lotsbestemming.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten