Gelezen en verwacht

Summary Wat ik heb gelezen in januari

De eerste maand van het nieuwe jaar was ook weer een actieve leesmaand. Weinig recensie druk dit keer, zodat ik het een en ander kon weglezen van de stapel. Alhoewel dat meestal ook niet lukt omdat ik van alles meeneem uit de bibliotheek. Dat schopt een eventuele volgorde eigenlijk altijd wel in de war.

Ook voor volgende maand staan er weer fantastische titels te verschijnen. Zoals de nieuwe Joona Linna van Lars Kepler en een nieuwe Victoria Scott. Laat maar komen en bovenop mijn leesstapel belanden!

Ik las vier jeugdboeken in januari, vier YA's, drie thrillers en een roman (!). Daarnaast nog wat dunnere boekjes tussendoor. Ik heb het advies ter harte genomen dat destijds gegeven werd door een cursusleidster en ik heb mijn Anna Woltz schade ingehaald. In december las ik Gips, deze maand ook nog Honderd uur nacht en haar meest recente, Alaska. Inmiddels kan ik me wel bij het advies aansluiten, ieder kind en iedere volwassene zou een Anna Woltz moeten lezen in zijn of haar leven. De gebeurtenissen in haar boeken zijn wel wat vergezocht, maar zo leuk om te lezen.

Nu heb ik alle drie de boeken gelezen uit de serie De 100 en eigenlijk vond ik het nogal een teleurstelling. De boeken lezen erg vlot, maar zijn ook best saai. En ze steken zeker behoorlijk flets af wanneer je ze naast de tv-serie legt. Nu hebben de serie en de boeken eigenlijk vrij weinig met elkaar te maken, maar er had best meer actie en spanning in de boeken gemogen. Het onderwerp leent zich er in ieder geval uitstekend voor. Siren is zeker ook het laatste boek dat ik heb gelezen van Kiera Cass. Hoewel de Selectie serie leuk om te lezen was begon dat al aardig te vervelen en ook Siren is voor mij gewoon te zoetsappig. Ik kan me heel goed voorstellen dat er heel veel mensen zijn die genieten van deze boeken, maar het is gewoon niet helemaal mijn ding.

Broedertwist van Ellory las ik voor Vrouwenthrillers. Ik ben een enorme fan van zijn boeken, dus wellicht ben ik bevooroordeeld, maar Broedertwist is weer een prachtig verhaal en al even prachtig verteld. Geen zenuwslopende spanning, maar wel op en top spannend drama. Ook heel enthousiast ben ik over Later als ik dood ben, het tweede boek van Ilse Ruijters. Je kunt mijn leeservaring hier vinden. En dan las ik zo maar een roman, Ma van Hugo Borst. Op aandringen van mijn collega, want eigenlijk heb ik Hugo Borst altijd maar een vervelend mannetje gevonden. Na het lezen van Ma ben ik hem wel met andere ogen gaan bekijken, omdat een heel ander stuk van zijn persoonlijkheid aan bod komt in het boek. Aangrijpend, ontroerend en integer verteld, dat was Ma voor mij. En Dark Matter van Blake Crouch gaat voor mij de boeken in als het eerste boek dat ik las in 2017.

Binnenkort ga ik starten met een nieuwe rubriek op mijn blog. Het zal een meer persoonlijk onderdeel worden en heeft vrijwel niks met boeken te maken, wel met een andere geliefde hobby. Ik hoop dat jullie een keer langs komen om het te lezen.